Rura do studni abisyńskiej
Czasami do zaopatrzenia domu w wodę wystarczy najprostsze samodzielne źródło wody o niskim natężeniu przepływu. Najważniejsze jest, aby było ono proste i oszczędne. Przykładem jest studnia abisyńska, która nie wymaga specjalistycznego sprzętu ani żmudnego kopania. Z technicznego punktu widzenia studnia abisyńska to rura o średnicy 25-40 mm, która przebija glebę na głębokość pierwszej warstwy wodonośnej, dlatego nazywana jest również studnią igłową. Na dole znajduje się filtr igiełkowy, zwany włócznią. Zapobiega to zatykaniu się rury do studni i ułatwia ich zatykanie podczas instalacji
Rura do studni abisyńskiej
Rura do studni czasami opada znacznie poniżej poziomu statycznego, w zależności od warunków pojawienia się warstwy wodoodpornej. Warstwa wodonośna w gruncie powinna zawierać głównie skały o wysokiej higroskopijności. Zwiększona zawartość gliny i iłu jest wysoce niepożądana: może ona znacznie zmniejszyć natężenie przepływu w studni. Nie jest konieczne przeprowadzanie badań hydrogeologicznych, ale warto zapytać sąsiadów, którzy byli narażeni na kontakt z budową lub wierceniem studni. Jeśli na głębokości znajdują się duże głazy lub gleba jest zbyt gęsta, wykonanie odwiertu może okazać się niemożliwe.
Jedną z głównych zalet studni abisyńskiej jest to, że można ją zainstalować niemal w każdym miejscu, a nawet w pomieszczeniach. Jednocześnie nie narusza się krajobrazu, a rurę wychodzącą z ziemi można łatwo ukryć. Pompa nie musi być umieszczona nad studnią, ale jeśli jest keson, lepiej umieścić ją w tym miejscu. W takim przypadku należy z wyprzedzeniem rozważyć kwestię zaopatrzenia w energię.
